Voor kinderen is het stellen van waarom-vragen de natuurlijkste zaak van de wereld en te zijn daarin op geen enkele wijze gematigd. Wij als existentiële coaches proberen deze natuurlijk te beantwoorden, wat afhankelijk van het antwoord tot een glimlach of berusting of verder denken leidt, of natuurlijk tot het opnieuw vragen “waarom dat dan weer is!”
Sommigen onder ons laten zich hierdoor niet afschrikken en blijven hun best doen, maar zullen, zolang het kind volhardt, uiteindelijk moeten opgeven. Het is begrijpelijk dat toegeven dat je geen diepere reden kunt geven ervaren wordt als een nederlaag of gebrek aan kennis. Dit is echter een diepzinnige misvatting.
Vanzelfsprekend zal iemand die over minder kennis beschikt eerder moeten opgeven en het gevleugelde “dat is gewoon zo” moeten uitspreken, maar in feite speelt hier iets heel anders: het kind stelt middels “maar waarom dan” de vraag welke context verklaart en inzichtelijk maakt dat de lucht blauw is. dan begin je waarschijnlijk iets te mompelen over de dampkring en zonlicht, maar zul je uiteindelijk niet anders kunnen dan toegeven dat je niet weet hoe je eigen bewustzijn, hoe we dit zelf dit allemaal mogelijk maken.
Het schijnbare ontbreken van een fundament voor alle waarom-vragen heeft, zoals wij nu kunnen zien, geleid tot veel verschillende betekenisstructuren waaronder cultuur, religie, wetenschap en natuurlijk filosofie. Als studie van de actieradius van het abstracte is filosofie de enig denkbare discipline die zich op het juiste niveau bezighoudt met die simpele, maar zoveel boekdelen sprekende kindervraag.
Daarom was het onafwendbaar dat Koos Bernd zich daar ondanks het advies daar verre van te blijven, mee ging bezighouden. Na de wetenschapsfilosofie koos hij voor de kunstfilosofie die hij in zijn afstudeerscriptie heeft aangewend om het gedachtegoed van Richard Bandler een academisch fundament te geven alsmede het begin van een kritiek op het optimistische denken over kunstmatige intelligentie, dat momenteel als door de opwarming van de aarde vrijkomende methaanvlammen om zich heen grijpt.
Koos Bernd is docent filosofie op Havo en VWO, waar hij zich concentreert op het probleem hoe het abstracte terug te vertalen naar concrete, liefst alledaagse voorbeelden zonder te vergeten waar het ons als soort allemaal om begonnen is: de essentie dat de vrijheid die het vermogen om te abstraheren ons geeft tegelijkertijd volkomen natuurlijk is maar ook nog veel verder te ontwikkelen.
In dat opzicht is het raak wat gezegd is over Plato – dat alle filosofieën voetnoten bij zijn inzicht zijn. Maar ook dat pas de zeer recente filosofie vanaf de negentiende eeuw het begin is van het ontdekken van betekenisstructuren zonder welke helemaal geen enkele waarom-vraag ooit in ons op was opgekomen.
- Short Bio:Koos Bernd is docent filosofie op Havo en VWO, waar hij zich concentreert op het probleem hoe het abstracte terug te vertalen naar concrete, liefst alledaagse voorbeelden zonder te vergeten waar het ons als soort allemaal om begonnen is: de essentie dat de vrijheid die het vermogen om te abstraheren ons geeft tegelijkertijd volkomen natuurlijk is maar ook nog veel verder te ontwikkelen.
Sessions
- No sessions found